[حسن عابد]

فى خفوقى لك حكايه ضمها كتاب المشاعر..


وفى عيونى لك مدينه ياحلوها من مدينه ::


انت لوتامرعلى روحى من غلاتك بس تامر ..


فدوة روحى من غلاتك والله ماهى بالثمينه ::


شفت وش قد غالى ولاعندى شى اخر..


كل هالعالم بدونك اشبه بدمعه حزينه ::

احنا قصتنا قديمه وحبنا صادق وطاهر ..


انقى من حبه رذاذ فوق خد الياسمينه ::


احنا لونكتب عشقنا ضاقت اوراق الدفاتر ..


وان كتبنا شى تبقى اغلب كنوزه دفينه::


انت تبحر فى عيونى وانا فى عيونك اسافر ..


فوق غيمه من محبه لاشراع ولاسفينه ::


جيت لك كلى وضوح بلا قناع ولامظاهر ..


وجيتنى من طيب اصلك لا غرور ولا ضغينه ::


تذكر بأول لقانا كيف خانتنا الحناجر ..


والحكى عيا وحروفه فى خناجرنا سجينه ::


وكانت عيونك مرايا بعثرت اوراق شاعر ..


وكنت اقرا فى عيونك رعشه الشوق وحنينه ::


كانت الفرصه دقايق عشتها مثل المغامر ..


مرنى فصل العواصف والهداوه والسكينه ::


تصدق انى من بعدها صارت ضلوعى منابر ..


كم تعلاها خفوقى يشجب البعد ويدينه ::


بصراحه فى غيابك تنغلق كل المعابر ..


كل هالدنيا بدونك تنقلب صحراء وشينه ::


افتدى نظرة عيونك واشتريها بألف خاطر ..


ومن غلاتك بس عندى عينى صارت لك مدينه ::